رفتار سازمانی

وقنی بحران یا موقعیت دشواری پیش می‌آید، غریزه حکم می‌کند که به هم نزدیک‌تر شویم، برای جبران خسارت به شدت کار کنیم و موقعیت را به حالت عادی برگردانیم.

«سلام رضا، از دیدنت خوشحالم. بیا تو

رئیس حمید اخیرا به او گفته است که به دلیل کاهش بودجه، تعداد زیادی از اعضای تیمش مجبورند که شغل‌شان را ترک کنند. حمید تیم موفق و شادی را مدیریت می‌کرده است و نمی‌داند چطور باید این خبر را به آنها برساند.

آیا تا به حال تجربه‌ی چنین مکالمه‌ای را داشته‌اید؟

رضا همین حالا به جلسه رسیده است و متوجه می‌شود رئیسش زهرا، استرس دارد. او تنشی که در اتاق وجود دارد را نادیده می‌گیرد و یک راست سراغ ارائه‌ی مطلبی می‌رود که با دقت و وسواس فراوان آن را تهیه کرده است.

تصور کنید هفته‌ها وقت گذاشته‌اید تا پروپوزالی به تیم ارشد اجرایی شرکت‌تان ارائه دهید. هدف شما این است آنها را قانع کنید که اهدای کمک‌های مالی برای اهداف خیریه به صورت منظم، نه تنها تصویر مناسبی را از شرکت در ذهن مشتریان جا می‌اندازد، بلکه روحیات تیم را هم بهبود می‌بخشد

-«این خنده‌دار است آرش! ممکن نیست بتوانیم این محصول جدید را برای نمایشگاه پاییزه آماده کنیم! شما چه فکر می‌کنید؟ آیا اینجا کسی آن‌قدر ساده هست که فکر کند آماده خواهیم شد؟»

شیرین امروز به‌سختی تلاش کرده تا قبل از ترک محل کارش، کاری را که برعهده‌اش گذاشته بودند تمام کند و با خیال راحت به مرخصی‌ای که مدت‌ها در انتظارش بوده برود.

بسیاری از جلسات برای بررسی مسائل یا حل مشکلات برگزار می‌شوند و بسیاری از این جلسات هم موفق هستند. اما برخی جلسات ممکن است پیچیده و بی‌نظم باشند و شرکت در آنها خسته‌کننده باشد

این‌روزها زیاد درباره‌ی رفتارهای غیراخلاقی سازمان‌های مختلف و رهبران‌شان می‌خوانیم و می‌شنویم؛ سازمان‌هایی که با دروغ و دغل سر مشتری کلاه می‌گذارند و شاید هم درحالی‌که به ریش‌مان می‌خندند، پول روی پول می‌گذارند! باور به اینکه نمی‌توانیم به خیلی از سازمان‌ها و رهبران‌شان اعتماد کنیم، مایه‌ی سرخوردگی است